Een schilder in Dordrecht (NL): juni 2013

5 juni 2013
Het groen in de tuin wordt steeds voller
zoals de akelei die volop in bloei staat.

Het heeft vanwege het ongewone weer in het voorjaar wel wat lang geduurd, maar de tuin is nu volop in haar laat voorjaar-jas aan het raken.
De borders worden een aangesloten geheel, de kale grond wordt steeds meer aan het oog onttrokken, de periode van weelderige bloei is begonnen.

Door de vele regen in de maand mei zijn de meeste planten een stuk voller en robuuster geworden, en het wordt zelfs dringen en zoeken voor een geschikt plekje.
De verdringing en de vele regen was slecht voor veel van het prille zaaigoed, in zowel de volle grond als in de potjes, om nog maar over de door slakken veroorzaakte schade te zwijgen, maar er blijft nog genoeg om later in het seizoen, voor de kleine en grotere verrassingen te zorgen.

Nu komt één van mijn favorieten, het vingerhoedskruid (digitalis), volop in al haar pracht aan de beurt.
Het vingerhoedskruid is zelfs al, een paar dagen na het nemen van deze foto's, met de bloei begonnen, en ik ben er nu dan ook flink mee in mijn nopjes.
Want het is met vingerhoedskruid en de boven genoemde slakken niet altijd een soort loterij.
Hoe vaak ik al niet in de herfst éénjarige vingerhoedskruid (de bloei komt in het tweede jaar) op visueel aantrekkelijke plaatsen bij elkaar groepeerde en er daarvan het volgende voorjaar tot mijn spijt niets meer was terug te vinden.
Maar dat is de natuur en die laat zich niet zo makkelijk kneden en voorspellen, vandaar weer de extra waardering voor, en de waardering voor de ingebouwde mogelijkheid tot aangename verrassingen, ook/juist later in het hele seizoen als de zelf gezaaide éénjarigen hun partijtje mee gaan blazen.

Voorbeeld uit de serie, deel 25, van
Verhalen van Dordrecht
over Schouwburg Kunstmin
deel 26, over de Dordtse stadspoorten,
verscheen de afgelopen maand en is
o.m. via de boekhandel verkrijgbaar

Ondertussen, terwijl ik me regelmatig door de tuin beweeg. overdenk ik veel van wat er de laatste tijd op mijn pad is gekomen, maar ik kan de laatste dagen gelukkig ook weer brainstormen over de woorden, begrippen en complete tekst die ik mag schrijven voor het/een boekje over De Dordtse Impressionisten.
Dat zal een uitgave worden die, volgens de planning, in november van dit jaar als nummer 27 in de serie/reeks Verhalen van Dordrecht moet verschijnen.
De reeks wordt voortgezet dankzij dat de samenwerking tussen de Stichting Historisch Platform en de Stichting Illustre Dordracum.
Ik ben daar al enige tijd geleden door de redactie voor benaderd maar er kwam onverwacht nogal wat tussen. Gelukkig had ik al een hoop voorwerk kunnen doen en bovendien prijs ik me in deze gelukkig dat ik uit een rijk eigen tekst- en beeldarchief kan putten.
Zo heb ik al veel beeldmateriaal voor het boekje bij elkaar gezet om het visueel voor me te zien, en dan gaat het steeds meer leven.
Er zal dan ook eerder het luxe-probleem opdoemen dat lang niet alles, qua hoeveelheid en omvang, binnen het bestek van het boekje zal passen, dan dat er te weinig zal zijn.
Het materiaal dat niet in de uitgave kan worden gebruikt kan weer wel als materiaal voor een eventuele cursus en/of voor een lezing worden benut.

zaterdag 8 juni 2013, de tuin van Peter van Loon
de zaailingen in de grotere potten zijn flink gegroeid
en ik ben blij dat ik de pergola eerder had opgeknapt